a.d. XI Kal. Feb. anno MDCCCXLIX.
Inter Suesciae auctores est gravissimos, qui suis drámatibus ubique terrarum innotuit.
Inter litteratos controversias excitasse fertur et conflictionibus implicatus erat privatis.
Idem composuit fabulas romanenses et fabellas.
Fatum ludos agit cum iis, qui secum agunt ludos.
A pueritia Deum quaesivi et diabolum inveni.
In coniugio quoque aliquando tempus veniet, quo viri alii tibi sunt invidiae, quibus est auditus infirmus.
Omnes, qui in vita nihil assecuti sunt, alios sequi non potuerunt,
cum bene morati essent.
Pulchritudo vera benignitate carens permanere non potest; non sunt nisi habitus,
sed expressio est,quae habitui cuique eorum leporem dat supranaturalem.
Iter, quo coniugio inito fit, primus est conatus coniugii res veras fugiendi.
Feminae quoque secretum sibi creditum occultare possunt, si id non narasti illis.
Nimio nostri amore omnia gubernantur, quae agimus.
Coniugia in caelo ineuntur. Qua de causa in tantam decidimus profunditatem.
Nemino invideris! Nescis enim, an ille, cui invideas, tacitus aliquid occultet,
quod subire non velis permutatum.
Nonne intellegis societatem, quae inveniatur, esse evolutionem, quae ad irritum ceciderit,
et ipsam esse inimicam cultui et simul naturae?
Nulla re spiritus tam firme captus tenetur quam possessione.
Damni timor prohibet, ne pax fiat, acquisitionis spes, ne fiat quies.
Beatus es tum, cum tecum es ipso
animo tuo conscientiaque tua contentus.
Amor sui virtus est humana nec vitium.
Quod sol est terrae, est religio homini.
Pulchrum species rerum temporalium.
Numquam vita tibi iniuriam intulisse videtor!
)
