Servus.
Ganz schnell noch zu später Stunde: In Zieglers Praefatio heißt es auf S. XXV (Hervorhebung von mir):
II 28 locutio vix tolerabilis ea sunt enim demum non ferenda in mendacio ut leviter ita feliciter mutata in ferenda mendacia et sensui satis fecit et clausulam effecit gratissimam ex consuetudine Ciceroniana formatam (gerundivo scilicet adhibito, cf. I. Wolff, De clausulis Ciceronianis, annal. phil. suppl. XXVI 629)
Die Gerundivkonstruktion
ea sunt ... ferenda mendacia lässt, wenn ich es richtig sehe, am Ende die von Cicero verwendete Klausel
akatalektischer Dikretikus erkennen: - u - - u ~ (~ bedeutet: letzte Silbe anceps)*. Gezählt wird häufig von der betonten Silbe des vorletzten Wortes** aus, also hier (fe)
rénda mendácia. So erhalten wir den akatal. Dikretikus: - u - - u ~.
Man kann durchaus den Prosarhythmus zugrunde legen, wenn es um textkritische Entscheidungen geht, und
ferenda in mendacio wegen des schlechteren Rhythmus ("numero peiore") verwerfen.
---------------------------------------------------------------------------------
* Vgl. u. a. Crusius, Friedrich, Römische Metrik. Eine Einführung, neu bearb. von Hans Rubenbauer, 6. Aufl. München 1961, S. 134-136 (§§ 185f.).
** Deshalb Zieglers Bemerkung
gerundivo scilicet adhibito.